Rheinsteig, 13 mei tot en met 2 juni 2017.  

Zondag 14-05-2017 

Etappe 2; Kloster Heisterbach – Bad Honnef.

Wisselend bewolkt 20 graden, onweersbui.

Klimmen 800 m, dalen 980 m. Totaal 21.2 km (34.9).

Na een goede nachtrust plus ontbijt in ons appartement nemen we de benenwagen richting de U-bahn. Voor ons vandaag gewoon een tram. Hij blijft boven de grond tot Oberdollendorf waar we er weer uitstappen (pp 2.90 €). Dan wacht ons een teleurstelling, we moeten 45 minuten wachten op de eerst volgende bus naar Heisterbach. Lopen is geen optie. De bus komt op tijd en 20 minuten later zijn we bij het klooster.

Het klooster Heisterbach is gesticht in 1192 en is tot 1327 steeds verder uitgebreid. De grootste vernieuwing was een enorme kerk waarvan de bouw werd gestart in 1237. Alleen de Dom van Keulen kon deze kerk evenaren, dat zegt wat. De kerk werd vanaf 1809 langzaam weer afgebroken om voor allerlei andere doeleinden te worden hergebruikt, o.a. voor de bouw van het Noordkanaal tussen Venlo en Ness. 

De contouren van dit grote gebouw zijn in de grond gemarkeerd. Alleen het achterste gedeelte, het koor, heeft door ingrijpen van de overheid in 1818 de sloop en de tand des tijds doorstaan. De tuinen zijn naar Engels voorbeeld ingericht door Graaf Wilhelm Ernst zur Lippe-Biesterfeld (een voorvader van prins Bernhard). De nonnen die gisteren met ons de bus in gingen, zijn waarschijnlijk even bij hun oude onderkomen wezen kijken want het klooster heeft nu heel andere functies gekregen.

De Burcht Petersburg, bovenop een 5 miljoen jaar oude vulkaan, is de volgende highlight. Deze burcht wordt thans door de Bundesregierung vaak gebruikt voor internationale conferenties, vooral ook omdat het door de hoge ligging vrij gemakkelijk te beveiligen is. Dat valt ook te zien aan de grote hoeveelheid sterke lampen en de vele camera’s rondom het gebouw. Vanaf het kasteel hebben we een mooi uitzicht over de Rijn richting Köningswinter en Bonn. De Petersberg (331 m) is 1 van de zeven “bergen”, die je vanaf de Kölner Burcht kunt zien. 

Na een lange afdaling klimmen we weer omhoog tot we de Geisberg bereiken, ook weer met fantastische uitzichten. Bij Gasthaus Milchhäuschen stoppen we even voor een kop koffie. Enige tijd later zien we de tandradbaan omhoog kruipen die richting de Drachenfels gaat. Het is de oudste tandradbaan van Duitsland en al in 1883 gebouwd. Vlak voor het eindpunt stopt de Bahn bij een groot kasteel, de Schloss Drachenburg. Eveneens gebouwd in 1883 als privé woning van de rijke Freiherr von Sarter, maar bijna volledig vernield in de Tweede Wereldoorlog. De Franse miljonair Paul Spinat heeft het complex in 1971 weer laten restaureren en nu schittert het kasteel weer als vanouds.

De beroemde Ezelsweg naar de 321 meter hoge top is helaas nog steeds afgesloten voor het publiek vanwege instortingsgevaar. Jammer, we moeten via een omweg omhoog, maar ach. We krijgen als compensatie een mooi uitzicht over het gehele kasteel Drachenburg. Boven op de top begint het te regenen en te onweren. We moeten even schuilen, maar als de zon weer doorbreekt kunnen we toch nog wat mooie foto’s maken, in het bijzonder ook van de Drachenfels ruïne. We dalen aan de voorzijde af langs een nu nat en glad pad. Gaandeweg breekt de zon weer door en krijgen de voeten wat meer houvast.

We maken een omtrekkende beweging rond Rhöndorf, dat we door het bladerdak zelf niet kunnen zien. De klim naar de Breiberghütte is zwaar, mede ook door de warmte. In de hut rusten we wat uit en eten onze meegenomen boterhammen. We besluiten om het allerlaatste gedeelte af te snijden en naar Bad Honnef af te dalen. Na enig zoeken en vragen vinden we ons eigen appartement weer terug en mogen de vermoeide voeten weer bijkomen.