Rheinsteig, 13 mei tot en met 2 juni 2017.

Donderdag 25-05-2017

Etappe 15; Assmannshausen – Oestrich Winkel

Zonnig 24 graden.

Klimmen 370 m, dalen 820 m. Totaal 23 km (270.2).

Om 9.15 uur zitten we in de auto en om 9.35 uur zijn we weer in Assmannshausen waar we richting de stoeltjeslift kuieren. Vandaag is het hemelvaartsdag, ook voor de Duitsers een vrije dag. Vlak voor ons gaat onder begeleiding van de plaatselijke fanfare, een processie langzaam bergopwaarts. De route moet bij de inwoners bekend zijn want haast bij elke voordeur en op elke vensterbank hangen kleurige kleedjes met daarop vaasjes met bloemen en religieuze beeldjes. Het aantal deelnemers valt wat tegen, veel grijze haardossen! Een uitstervende traditie?

We proberen of de stoeltjeslift al open is en daardoor kunnen we als 2^e stel al om 9.45 uur de berg op. Heel langzaam stijgt de lift naar 350 meter hoogte richting de top van de berg. Aanvankelijk nog met de muziek vanuit de processie, later nemen de vogeltjes het over. We lopen vanuit de lift langs een groot hotel met de naam Jagdschloss Niederwald. Een imposant geheel, prachtig gelegen in de bossen.

Van hier volgen we de schildjes naar het uitzichtpunt Rossel. Mensen die achter ons wandelen zijn er eerder omdat ze er lineair naar toelopen. We zien geen enkele meerwaarde in onze eigen omweg en zijn eigenlijk een beetje verbolgen. Er lopen sowieso veel mensen vandaag vanwege Hemelvaart. Het uitzichtpunt Rossel is wel bijzonder vanwege het zicht over de Rijn en de monding van de zijrivier Nahe. Rossel zelf is een ruïne en is dat al geweest sinds het gebouwd is. Slechte aannemer? Schijn kan bedriegen, het is er eind 19^e eeuw neergezet als kunstobject.

Wat we ook goed kunnen zien is het Binger Loch. Tot in de 17^e eeuw konden hier geen schepen varen, in dat gedeelte moest alles over land vervoerd worden. Toen het buskruit werd uitgevonden kon een gat geblazen worden in de rotsen, waardoor er beperkte passage mogelijk werd. In de loop der jaren is het gat steeds verder vergroot van 4 meter in het begin naar 120 meter in 1974. Het enige obstakel bleef, n.l. het veelvuldig heffen van tol, van Mainz tot Keulen maar liefst 40 maal. Ook het witte gebouw midden in de Rijn was daar een onderdeel van, de Binger Mäuseturm. Als de schepen er stiekem langs wilde varen werden ze met brandende fakkels beschoten.

We lopen nu met de overige toeristen mee naar een denkmal. Vlak voor we het denkmal bereiken zien we een onwaarschijnlijk bord staan met het opschrift: “ Achtung Explosionsgefahr”. Niet van de paden afgaan. Google brengt de uitkomst. Bingen, aan de overzijde van de Rijn, werd in de Tweede Wereldoorlog veelvuldig door de Amerikanen gebombardeerd vanwege de aanwezigheid van een spoorwegknooppunt. Daarbij vielen de bommen tot kilometers ver in de omtrek, ook aan deze zijde van de rivier. De laatste tijd zijn weer veel onontplofte bommen gevonden in dit gebied. Zoveel dat de boswachterij het gebied als onveilig heeft gemarkeerd. De komende jaren zal het systematisch afgezocht gaan worden.

Als we het monument bereiken valt ons de mond open. Jeemig, wat een enorm statuut. Het is gebouwd ter ere van de stichting van het Groot Duitse Rijk in 1871. Boven op de troon zit de krijgshaftige figuur Germania, met haar blonde lokken uitkijkend over de Rijn dromend van overwinningen. Op het hoofd een kroon van eikenloof, met in de rechter hand de keizerskroon en in de linkerhand het keizerlijke zwaard.

Vlak onder haar staat in het middelpunt van een ander gegoten tafereel, Keizer Wilhelm I. als leider van het afgeroepen Keizerrijk. Het Niederwalddenkmal is gebouwd in 1883 en staat met in totaal 48.5 meter zeer imposant boven de Rijn uitgetoornd. Het monument trekt veel publiek en daar profiteert een aanpalend restaurant zeker van mee. We bekijken de zuil van alle kanten en vervolgen daarna onze weg. Eerst lopen we onder een oude cabinebaan door, die vanaf Rüdesheim ook naar dit plateau loopt.

We lopen bovenlangs Rüdesheim en bereiken de abdij St. Hildegard. Hier drinken we een kopje koffie. Het restaurant wordt mede bediend door mensen met een verstandelijke beperking. Goede zaak. De abdijkerk is bijzonder door de wandschilderingen, maar erg oud is het allemaal niet. Het klooster is gebouwd in 1900, toen het Roomse leven nog rijk was. Hildegard von Bingen zal het prachtig gevonden hebben dat ze vernoemd is, want het door haar in 1165 gestichte nabijgelegen klooster is in 1803 afgebroken.

Via de Antoniuskapel komen we uit bij het volgende religieuze hoogtepunt, het klooster Marienthal, officieel het eindpunt van deze etappe. Het is pas 13.30 uur dus we gaan gewoon nog wat verder. We lopen even de kloosterkerk in en vervolgens kijken we wat rond op het kloosterterrein. Het klooster is zo te zien gewend aan grote aantallen bezoekers, buiten in de openlucht staan rijen banken opgesteld met een altaar onder een dak, dat weer wel. Het klooster is in het begin van de 14^e eeuw gebouwd, heeft de eer de eerste boekdrukkerij ter wereld gehad te hebben en is in bezit van een beeld dat spontaan gebloed heeft, dus heilig is. Vandaar ook de status van bedevaartsoord.

We lopen langs een beekje richting de 2 kastelen van het dorp Schlossheide. Het eerste kasteel, het witte Schloss Hansenberg (foto links), staat op een afgesloten terrein van een Internationale school. Het tweede kasteel, Burg Swarzenstein, is tot een chic hotel omgebouwd en is in feite ook niet toegankelijk. Iets voorbij Schloss Vollrads (foto rechts) dalen wij vlak voor de Kühn’s Mühle af richting Oestrich Winkel. Het is inmiddels behoorlijk warm geworden, dus we doen het kalmpjes aan. Zonder ons al te veel in te spannen hebben van 2 etappes 1 gemaakt en zonder een highlight te missen. Rond 17.30 zitten we achter ons biertje in Lorchhausen.