Dag 69: 15 sept, Chapelle de Bois-Les Rousses (20 km).

's Nachts graast er een koe vlak onder ons raam. Op zich geen probleem, maar die verrekte bel...   Gelukkig duurt het niet lang.

Na het eenvoudige maar voedzame ontbijt lopen we richting de hoge rotswand. We zijn weer helemaal opgeladen en zijn benieuwd hoe het straks zal gaan. De route voert ons naar de voet van het massief. De zon komt aanvankelijk nog over de rand en dat geeft een schitterend spel met mist, dauw en herfstkleuren. Met onze conditie is niets mis want we staan in no time boven op de berg bij het kruisbeeld van La Madone, het eerste van een reeks uitzichtpunten. De vergezichten zijn wederom met geen pen te beschrijven. 

Ik maak veel foto's om later nog eens rustig na te kunnen genieten. Aanvankelijk loopt het pad nog langs de Zwitserse grens, waar we vele goed onderhouden grenspaaltjes tegen komen. Ina ziet vlak voor haar nog een steenbok het bos in vluchten. Dat aanblik is mij helaas niet gegund. Na enige tijd wijkt de GR-5 van de rotswand af richting een soort plateau waar we in een rap tempo onze kilometers kunnen maken. De bossen zijn hier enorm, haast eindeloos. Het is nu minder spectaculair, maar de kronkelende wegen en paden geven desalniettemin toch iedere keer weer een verrassend tafereeltje.

Ook vandaag is het ideaal weer om te wandelen. In de zon is het best wel warm, maar in de schaduw heerlijk koel met een zacht briesje. Op het moment dat we er aan denken om ergens langs de kant op een boomstam te gaan lunchen duikt er uit het middle of nowhere een picknicktafel op. De stevige fransman die er al zit wil gelijk weggaan, maar we kunnen hem nog even tegenhouden voor een kort gesprekje. 

Enige tijd later bereiken we de wintersportplaats Les Rousses. We hebben weinig puf meer om nog verder te gaan. Volgens de beschrijvingen is het nu nog zo'n 25 km naar het meer van Genéve.  Dat lijkt ons een mooie afstand voor de laatste dag. Al lopende door het dorp kijken we naar verschillende accommodaties en komen uit op een Gîte de France met bed & breakfast. In de eerste de beste gelegenheid en dat is het café naast de Gîte, nemen we een biertje. We zijn na 6 dagen lopen toch wel enigszins vermoeid geraakt.

Na ons opgefrist te hebben moeten we toch weer in de benen komen om iets te kunnen eten. Op 200 meter afstand vinden we een goed ogend restaurant. Het zit bijna vol (zaterdagavond) maar we krijgen gelukkig nog een tafeltje. Het eten smaakt weer voortreffelijk!