Dag 70: 16 sept, Les Rousses-Nyon (26,5 km).
Na het ontbijt verlaten we Les Rousses en beginnen we aan de laatste etappe naar Nyon. Het beloofd wederom een mooie dag te worden al is het in het begin nog fris, zo'n 4 graden.
Al heel snel bereiken we het grensdorpje "La Cure" waar we een kop koffie nemen op een terras met uitzicht op de grensovergang zelf. We zien hele horden Zwitsers de grens over komen om in Frankrijk sigaretten in te slaan. Ook moet vlak voor onze neus een al wat oudere Engelsman zijn koffer helemaal leegmaken. De franse douaniers staan er lachend bij te kijken. Genante vertoning.Verder gaat het weer. Het is even zoeken naar de juiste markering. Dit maal zijn het op de punt staande, gele ruitjes.
Het pad gaat op en neer, door weilanden en over bospaadjes. Maar de tendens is dalend. Er lopen opvallend veel dagjesmensen, maar wat wil je op zo'n mooie zonovergoten zondag in september. Voor het eerst zien we een bord waarop Nyon staat vermeld. Nog bijna 4 uur lopen! In Saint-Cergue pauzeren we even om op een terrasje een kop koffie met een warme kaashap te nemen.
![]() |
|
We lopen een tijdlang over een oude Romeinse weg. Heel bijzonder om te zien is dat het eeuwenlange gebruik diepe sporen in de stenen heeft uitgesleten. Het loopt niet echt prettig op al die bolle keien. Tussen de bomen door zien we het meer van Genčve al voor ons liggen.
![]() |
![]() |
Met de wetenschap dat de tocht bijna ten einde is begint het wel een beetje te kriebelen in de onderbuik. We proberen daarom ook de laatste kilometers zoveel mogelijk in ons op te zuigen. Met de Jura achter ons dalen we verder af langs akkers en door wijngaarden. De zon brand ongenadig, de thermometer geeft 26 graden in de schaduw. Nyon nadert nu snel.
En dan staan we aan het meer van Genčve! We hebben het gehaald!
![]() |
|
We schieten een voorbijganger aan om ons samen met het meer te vereeuwigen. Zijn vrouw spreekt goed Engels en is zeer geďnteresseerd in ons verhaal, dat we nu toch met iemand kunnen delen. Met een koud pilsje vieren we even later de overwinning.
De boot die ons naar de overkant van het meer kan brengen vaart, haast symbolisch, op korte afstand aan ons voorbij. Het gevoel is een beetje dubbel. Staan wij volgend jaar ook op deze boot of is dit voor ons toch het eindpunt? De tijd zal het leren. Het is nog 1000 km lopen tot Nice en daarbij moeten we wel over de Alpen. Eerst gaan we maar eens terug naar Nederland om nieuwe plannen te maken.