Dag 63: 31 juli, La Rasse-Villers-le-Lac (25 km).
We hebben weer goed geslapen. Het ontbijt is bescheiden, maar voldoende om er weer goed tegen te kunnen. De manus van alles is ook vanmorgen weer vroeg present. We hebben hem al bezig gezien met hooien!
Voor we vertrekken maak ik nog wat foto's op deze toch wel unieke plek. We lopen weer langs de Doubs en ondanks dat verkeerd lopen vrijwel onmogelijk is met de steile rotswand aan de ene kant en de rivier aan de andere kant zijn er toch opvallend veel rood/witte markeringen geplaatst. Het IQ van de gemiddelde wandelaar wordt hier blijkbaar niet erg hoog ingeschat.De alom aanwezige mosbekleding op soms elke boom en tak ziet er sprookjesachtig uit. Als het wit was geweest hadden we in een kerstplaatje gelopen. Nu is het een groen Kerstplaatje.
![]() |
|
![]() |
![]() |
Onverwacht komen we weer een hut tegen, met alle ingrediënten voor een overnachting. Zelfs een bijl en houtblokken liggen er om te gebruiken. Zoiets kan alleen blijven bestaan als er uitsluitend mensen passeren die baat hebben bij deze voorzieningen. De rivier is ook hier soms woest en maar voor een barrage weer heel kalm. Vlak voor de stuwdam van Châtelot is de rivier zelfs bijna droog. Er wordt wel overal gewaarschuwd dat als het water in het stuwmeer te hoog komt te staan de dam op een kier wordt gezet, hetgeen resulteert in een plotselinge waterspiegel stijging van enkele meters onder de dam (overigens zonder waarschuwing vooraf). Pootje baden kan hier dus wel eens erg nat worden.
Vlak na de Châtelot dam begint het ineens te onweren. Tussen het eerste gerommel en de bui zelf zit niet meer dan 5 minuten. En dan is het nog de vraag uit welke hoek het komt, want de echo's komen van alle kanten. Het is ook zo weer voorbij. We lopen beschut tussen de bomen dus veel kan er niet gebeuren, althans dat vind ik. Even verder lopen we langs de waterval "Saut du Doubs". Een toeristische trekpleister van de eerste orde, zeker op een zondag. De waterval zelf heeft een hoogte van 27 meter en al het water van de Doubs perst zich door dit gat naar beneden (filmpje).
![]() |
![]() |
Hilly en Leon komen ook aangelopen. Met zijn vieren heb je nog een beetje een veilig gevoel. Zij zien kamperen hier echter niet zo erg zitten. Wij eigenlijk ook niet, maar wat zijn de alternatieven? We lopen weer naar beneden en ik sla aan het bellen. Na 3 telefoontjes word ik doorverwezen naar een Gite de Randonneurs ongeveer 100 meter vanaf de brug verder doorlopen en dan aan de linker kant. En zowaar daar staat inderdaad de beloofde Gite. De deur is open, maar er is geen mens te zien. We verkennen het gebouw, kiezen een eigen slaapzaal en nemen een heerlijke douche.
![]() |
Wij hebben een slaapzaal met 3 stapelbedden, er komt niemand meer bij. Als we weer helemaal zijn opgefrist gaan we op zoek naar eten. Dat hadden we in de Gite kunnen bereiden, maar het is al laat. Bovendien willen we vieren dat het onze laatste dag lopen is. We eten gezellig met elkaar in hetzelfde café waar Ina en ik eerder een biertje hebben gedronken. Er blijkt nog een heel stuk achter te zitten. Het eten smaakt voortreffelijk. Als we terug lopen staan er een hoop mensen op de brug over de Doubs. Vuurwerk!
Hoe kunnen we onze wandeltocht beter afsluiten als met vuurwerk! Na een kwartier begint het spektakel en helaas gelijk ook de regen. Bij terugkeer hangen we de kleren te drogen in de Gite. Om 23.00 uur liggen we plat. De tocht zit er op. We hebben 1122 km gelopen!