Dag 55: 23 juni, Rouze Gazon-Giromagny (24 km).

Het pad is glad door de vele regen die er al gevallen is. Het ziet er ook niet naar uit dat het snel ophoudt. Dit was ook de bemoedigende boodschap van het personeel van Rouge Gazon. Op sommige stukken liggen roosters en zijn er stalen draden om aan vast te houden. We moeten inderdaad oppassen.

In de diepte onder ons ligt het Lac des Perches". De wolken jagen langs en soms is het uitzicht nul als we in de mist lopen. Met dit weer hier zo rond lopen heeft eigenlijk toch ook wel weer wat. 

Na 3½ uur naderen we de Ballon d'Alsace, een top van 1247 meter. Het raakt potdicht van de mist en het regent met vlagen. Het pad wordt steeds steiler en alhoewel we nu bijna bij de top zijn ziet Ina die voorop loopt geen enkele mogelijkheid meer om verder te komen.

Terwijl de wind vervaarlijk aan de rugzak trekt en we op de rand van een afgrond staan probeer ik voor Ina te komen om het pad beter te bekijken. Er moet ergens een doorgang zijn. Maar die is er niet. Als we nu toch doorlopen komen er ongelukken, dus besluiten we vlak bij de top om weer terug te keren. Terwijl we teruglopen komt een groep franse wandelaars over hetzelfde pad omhoog. We proberen hen op andere gedachten te brengen, maar ze lopen toch door. Als we iets verder zijn gedaald zien we dat we een afslag hebben gemist!

We klimmen nu snel naar de top en groeten Maria die in nevelen staat gehuld. Vlak achter de top bevindt zich een restaurant waar we van de schrik kunnen bijkomen. Gezien de regen toveren we de lunch om in een warme maaltijd. We laten ons weer eens verrassen en ik word er bepaald niet vrolijk van als ik bemerk dat de maaltijd zuurkool bevat. De franse wandelaars komen nu ook binnen en gezien de goede stemming hebben ze onderweg niemand verloren.

Naarmate de tijd verstrijkt wordt de wandeling steeds zwaarder. Dit wordt ook nog eens versterkt doordat we per abuis een tijd lang de E-5 volgen die zich van de GR-5 heeft afgesplitst. Het gevoel verkeerd te lopen is weer aanwezig en de alarmbellen rinkelen, maar omdat de markering hetzelfde is als van de GR-5 duurt het toch een tijd voor we omkeren. Bovendien zijn we met de E-5 een eind in een verkeerd dal afgedaald. Ergens op de top van de "Tremontkopf" moeten we een splitsing over het hoofd gezien hebben. Het kost ons al met al een uur voor we met een afsnijding de GR weer hebben teruggevonden. De lange afdaling naar Gyromagny is zeer vermoeiend voor de voeten, maar één voordeel is, de poncho's mogen nu af. 

In Gyromagny besluiten we toch maar de camping te nemen, tenslotte is de tent zo neergezet. Als de tent staat worden we aangeschoten door een Nederlander die graag ons verhaal wil horen. Vooral het feit dat we al 8 weken met ons tentje onderweg zijn maakt indruk. Hij schudt zijn hoofd eens en vraagt zich af wat hij toch verkeerd doet. Op een bankje in het dorp komen we weer wat bij na het wegwerken van een stokbrood. In een kroeg nemen we een biertje om het vocht wat aan te vullen en verder doen we het rustig aan.