Dag 50: 18 juni, Mittlach-Markstein (12 km).

We maken vandaag geen haast, nemen een warme douche en kopen bij een winkeltje vlak bij de receptie een brood. Eigenlijk hadden we dat gisteren al moeten bestellen, maar gelukkig is er nog wat in reserve en begrijpt de dame onze situatie. Er is zelfs een campinggast die minder brood wil afnemen als dat voor ons beter uit komt! De kruidenier van Mittlach is al enkele jaren dicht en voor het aanvullen van onze voorraad moeten we zo'n 8 km terug naar Metzeral. Geen optie dus. Wel zijn we nu door onze reservevoorraad heen, dus we moeten wel een beetje uitkijken wat we doen.

De tent kan zo goed als droog worden ingepakt, ja ja ondanks de zondvloed van gisteravond en vannacht. We zijn niet van plan terug te lopen naar Mittlach en hopen via een afsnijding weer terug te komen op de bergkam. Ina heeft gisteren met de vrouwelijke helft van een motorrijdend echtpaar gesproken. Bij het verlaten van de camping wijst de mannelijke helft ons er op dat er achter de camping een bordje naar de GR-5 wijst, dus in de tegenovergestelde richting van Mittlach. Super, op het bordje staat inderdaad dat we gewoon de gele plustekens moeten volgen om bij de "Hundskopf" weer op de GR uit te komen.

Het pad stijgt snel omhoog en als eerste optie kunnen we de waterval van Mittlach bekijken. Achteraf een foute beslissing want het pad is superstijl en gevaarlijk glad, zeker met 18 kg bagage op de rug. Maar goed het ziet er leuk uit en we hebben het overleefd. Na een tijdje zijn we de gele markering kwijt en lopen we op de kaart verder omhoog. Na 2½ uur klimmen staan we weer op niveau, dat wil zeggen op 1235 meter. Als we alles van te voren hadden geweten waren we bovenop de bergkam gebleven en Mittlach links laten liggen. We hebben nu wel erg veel energie verloren met de zware afdaling van gisteren en de steile klim van vandaag.

Na een kort buitje tijdens het klimmen is het verder droog en uiteindelijk wordt de lucht strakblauw. Na een uur stoppen we en zetten de rugzakken tegen een hek om er zelf een half uur lang tegen aan te gaan zitten. We willen eigenlijk ook niet ver lopen vandaag en hopen in het volgende dorp iets te vinden om te overnachten. 

Met vergezichten naar alle kanten en orchideeën tot aan de knieën bereiken we het wintersportplaatsje Markstein (ook alweer zo'n typisch franse naam). 

We gaan op zoek naar een slaapplek. Achter een niet veel gebruikt kerkje zien we een vlak stuk kort gemaaid gras. Daar kunnen we eventueel kamperen, maar we zijn wel door ons eten heen en winkels lijken er niet te zijn. We lopen het hele dorp door om de alternatieven te bekijken. Wat we zien zijn enorme hotels, maar allemaal verlaten. Kapotte ramen, onkruid: vergane glorie. Het is net een spookstad. We komen uit bij hotel Wolf, het enige dat nog wel functioneert. Het is niet zo moeilijk om te zwichten na de ontberingen van Mittlach.