Dag 51: 19 juni, Markstein-Cernay (30 km).

Tijdens het overigens uitstekende ontbijt praten we met 4 andere Nederlanders die ook de GR-5 lopen. Zij doen dat op hun eigen manier met 2 auto's en van hotel naar hotel. Dat kan ook, er zijn veel mogelijkheden.'s Avonds hebben we het hotel al betaald dus we kunnen na het ontbijt direct weg. De zon schijnt, de lucht is blauw en het beloofd een prachtige dag te worden. Daar zijn we heel blij mee want de Grand Ballon staat op het programma. 

Om 8.30 uur verlaten we Markstein en genieten volop van de scherpe uitzichten waarbij we ongelofelijk ver Frankrijk in kunnen kijken. We zien grote steden en proberen te bedenken welke dat zijn. Maar onze kaart beperkt zich tot de regio van de GR, dus het blijft gissen. Ver onder ons zijn minidorpjes te zien. Mensen of autoverkeer zijn vanaf hier niet waar te nemen, volmaakte rust! We moeten telkens even stoppen om de indrukken in ons op te nemen. Dit is overweldigend. 

Als Ina even zit en toevallig omhoog kijkt schrikt ze van een man boven haar. De soldaat heeft echter zijn blik op het oneindige gericht en houdt voor zijn vaderland de wacht. 

Het is een monument ter ere van een bataljon Franse Jagers, de "Blauwe Duivels" waarvan er ook hier weer veel zijn gesneuveld. Om elk topje werd zwaar gevochten, wie namelijk de top beheerste had strategisch voordeel, vanwege het overzicht op de vijand. Tegenwoordig hebben we hier spionagesatellieten voor. We komen maar niet te dichtbij de grote radarpost voor de burgerluchtvaart want we vertrouwen het energieveld rondom de bol niet helemaal.

Een buslading toeristen komt ons tegemoet lopen als wij afdalen naar een doorgaande weg waar zich een grote Refuge en een zelfbedieningsrestaurant bevinden. We nemen een kop koffie en genieten van het uitzicht en het mooie weer. Het restaurant heeft de toepasselijke naam: Vue des Alpes.  

Langs paden over skipistes loopt de route weer verder naar beneden. Als we even omkijken zien we hoe ver we alweer zijn gevorderd. 

We dalen verder af langs een kapelletje "Firstacker" dat iets buiten de route staat. Ook hier weer verwijzingen naar WO-I en de strijd op de iets verder gelegen heuveltop "Hartmannswillerkopf". In een inmiddels zinderende hitte verkennen we het oorlogsmonument op de Col du Silberloch. Gezien de tijd slaan we het ondergrondse museum maar over. Veel mensen zijn er niet te zien, wel in het restaurant er vlak naast waar we even een koud glas cola drinken. Er zijn veel Duitsers op het terras, vooral ouderen. Het toeristenseizoen is duidelijk begonnen.

Als we de ferme-auberge du Molkenrain voorbijlopen staan we temidden van glooiende hellingen met fraai gekleurde grassen. Op deze plek, bij een bron met drinkwater, ontmoeten we een Française die ons in het Duits aanspreekt. Ze woont in Cernay, het dorp waar wij naar onderweg zijn. We praten wat en ze waarschuwt ons voor het onweer dat er aan schijnt te komen. Dit gaat met zoveel gebaren en "ping, pang, pong" dat het er wel heel ernstig voor ons uit gaat zien. De 100 meter verder gelegen Gite is dit jaar nog niet open geweest. Dat verbaast de Française, ons echter niet.

Het lopen gaat ondanks een temperatuur van 32 graden nog redelijk goed. Na enige tijd zijn we afgedaald tot in Thann op 343 meter. Terwijl Ina op het station in de schaduw wacht doe ik (zonder rugzak) wat boodschappen. De trein naar Cernay vertrekt om 19.02 en 8 minuten later lopen we alweer richting camping. Omdat het zo warm is en we geen meter teveel willen lopen vragen we een fransoos naar de weg. We krijgen een uiterst gedetailleerde uitleg en met de herhalingen erbij hadden we al bij de camping kunnen zijn. Op de camping aangekomen vinden we een mooi plekje in de schaduw. 

De eigenaresse is zeer vriendelijk en heeft duidelijk hart voor haar zaak. Ze geeft ons aan dat ze er in de Pizzeria de laatste tijd met de pet naar gooien en adviseert ons de Chinees te nemen. We lopen naar het centrum van Cernay en vinden de Chinees in de hoofdstraat. Het eten is meer dan voortreffelijk en tegen 22.00 uur lopen we weer richting de camping. Het is nog steeds bloedheet en we horen het op afstand donderen, maar vooralsnog lijkt het niet dichterbij te komen. Later op de avond flitst en dreunt het weer enorm, maar alles op afstand. We komen er vandaag goed vanaf.