Dag 49: 17 juni, Refuge Tinfronce-Mittlach (25 km).

Ook het ontbijt is eenvoudig. We vertrekken om 8.50 uur uit de Refuge en lopen direct weer verder op de GR-5. Het is een heldere en frisse ochtend, heerlijk weer om te wandelen. Dat vinden anderen blijkbaar ook want er zijn op deze vroege zondagmorgen al heel wat mountainbikers en wandelaars op pad. Iets verderop zien we een parkeerplaats en dat verklaard de drukte. We klimmen ruim een uur door tot we de Gazon du Faing hebben bereikt op 1302 meter.

Van bovenaf kijken we neer op twee meertjes. Het eerste heet het "Lac Blanc"en de tweede "Lac Noir". Het uitzicht is fenomenaal. De zon en een beetje wind doen het wateroppervlak schitteren. Aan de overkant staan waarschijnlijk ook mensen om hoog te kijken want we ontwaren met de verrekijker enkele auto's en een terrasje. De afstand is te groot om de mensen zelf te kunnen onderscheiden. In het westen steken de toppen van het Zwarte Woud hoog boven de mist in de Rijnvallei.

Bij de Col de la Schlucht nemen we een colaatje en een 'Quisch Lorraine", een overheerlijke hartige taart. Je kunt hier met de kabelbaan omhoog en weer rodelend naar beneden. Het is behoorlijke toeristisch, voor ons is het veel te druk.

Getuige de skiverhuur en het grote aantal skihellingen met liften is hier ook een behoorlijke winter-activiteit. 

Klik hier voor ons uitzicht.

We laten de dagjesmensen achter ons en gaandeweg zijn we weer alleen. Omdat we op grote hoogte lopen kijken we steeds in diepe valleien en naar weidse verten. We nemen onze lunch zittend op een paar platte rotsen terwijl we genieten van een werelds uitzicht. Het is heerlijk warm in de zon, wie doet ons wat.

Na anderhalf uur zijn we bij de Hohneck, een hoge top op 1364 meter. We hebben nu vergezichten allom. De pyramide boven op de Hohneck blijkt een restaurant te zijn. Je kunt er dus ook met de auto komen en dat doen velen. Eenmaal boven gekomen lopen de meeste mensen een beetje om het gebouw heen te keutelen want met een steile helling naar alle kanten zit een rondwandeling er niet in. Wij vormen natuurlijk een uitzondering want we komen lopend omhoog en dalen aan de andere kant weer naar beneden terwijl we de meute achter ons laten. 

De afdaling is niet gemakkelijk. Het hele pad ligt vol grote gladde keien en je moet goed kijken waar je de voeten neerzet. Aanvankelijk twijfelen we of we wel goed zitten want er is geen enkele markering te zien. De richting is echter wel goed en er loopt maar één pad. Terug omhoog lopen is geen optie, we zien wel waar we uitkomen. We kunnen het pad al ver voor ons uit zien lopen en bij een boerderij/auberge stoppen we even voor een break. De koeien hier hebben een heel ingewikkeld en fraai vlekkenpatroon (klik op de koe). We bekijken de loslopende koeien van dichtbij. Veel te dichtbij, vindt Ina. 

Inmiddels hebben we de tekens weer teruggevonden. We dalen verder af over dezelfde ongelukkige keien. Uiteindelijk belanden we bij het stuwmeertje: "Lac du Schiessrothried. Ons einddoel Mittlach komt maar niet in beeld. Als we er eindelijk vermoeid aankomen ploffen we neer op een bankje. Blijven we hier en proberen we een hotel of gite te vinden? De camping ligt 3 kilometer verderop in een dal. De lucht begint aardig donker te worden, regen opkomst? We bellen naar Roel omdat hij vandaag jarig is en wij voelen ons toch schuldig door onze afwezigheid. 

Inmiddels zijn de eerste druppels gevallen. We maken de keuze om naar de camping te gaan. De ponchos gaan om en in de laatste kilometers gaat het druppelen over in stortregen. We zetten de tent op in de stromende regen. De receptie is gesloten, maar een gast wijst ons op een ontmoetingsruimte boven het sanitair waar we droog kunnen zitten. Omdat we vanwege de regen niet kunnen koken eten we alles wat we aan droogvoer bij ons hebben en sluiten af met een flesje wijn, onderdeel van ons noodrantsoen. Achteraf hadden we best de slaapmatjes in deze ruimte neer kunnen leggen, zeker nadat de campinggast ons vertelt dat dit vaker wordt gedaan. Maar ja, de tent staat al en in de regen slaapt het ook wel net zo lekker.