Westerborkpad  

Etappe 8. Vrijdag 5 juli 2019.  Nunspeet - Wezep. 24.5 km.

Zonnig op wat sluierwolken na, 25 graden. Westen wind.

Als we uit de trein stappen in Nunspeet is de lucht strak blauw. We lopen langs de spoorlijn door een villawijk om bij de Zandenboslaan het bos in te steken achter een hek met het opschrift “Belvedèrebos”. Vandaag minder asfalt en meer bospaden. Vaak wel lange paden, maar toch... Vlak voorbij het privéterrein van Huis op de Berg, komen we op een pad dat precies tussen een grote zandverstuiving aan onze linkerhand en een groot heideveld aan de rechterhand doorloopt. We hebben nooit geweten dat de Veluwe ook aan deze kant van de A28 zo uitgestrekt kon zijn. Die indruk heb je zeker niet als je op de snelweg rijdt.

Vanuit de trein zien we ook kilometers lang de waarschuwingsborden met “Schietterrein, Levensgevaarlijk” staan. Vandaar dat onze route ook langs de kant van het Veluwemeer loopt. Achter de borden ligt het artillerie schietkamp van ’t Harde. Niet verstandig om daar te gaan wandelen.

Iets verder zien we achter een hoog hek op een goed onderhouden fabrieksterrein midden in het bos, een prachtige vijver met mooie waterlelies. Zou dit een pingoruïne zijn en wat is dat voor een fabriek waar niets beweegt of hoorbaar is? Naspeuring op het internet geeft ook geen oplossing, alsof deze fabriek helemaal niet bestaat.

Als we in ’t Harde aankomen zijn we op bekend terrein. We besluiten om koffie met gebak te gaan nuttigen in La Place aan de A28. Geen verkeerde keus, uitgerust gaan we weer op pad. Totdat we er na 2 kilometer achter komen dat ons wandelboekje weg is. Vergeten in het restaurant? We besluiten door te lopen en aan het eind van de dag te gaan kijken of het er nog ligt. Op een gegeven moment staan we voor een hek met de keuze links of rechts af. We zien nergens een markering. Rechtsaf dan maar, richting de snelweg, altijd goed. We komen een heel eind totdat het pad doodloopt op de hekken van een parkeerplaats langs de A28. Terug maar weer en daarna links om het hek heen. En zowaar daar staat na een honderd meter het bekende rood/wit met het prikkeldraadlogo.  

Soms komen de goede ideeën wat laat. Binnen een oogwenk is een kaart gedownload via het internet. Makkelijk toch die hedendaagse techniek. Met een digitale kaart in de hand voor twijfelgevallen kunnen we weer met een gerust hart op pad. De wandeling gaat verder door het bos en langs prachtige villa’s. Na enige tijd zien we iets bekends. De route loodst ons dwars door het Landal park ’t Loo en zowaar op een paar meter afstand van een huisje waar we een paar jaar geleden hebben vertoefd. Nooit geweten dat het Westerborkpad hier liep.

We vervolgend het pad door het aanpalende bos en na enige tijd bereiken we enigszins vermoeid het station van Wezep. Na een treinrit van 6 minuten zijn we weer terug in ‘t Harde waar het wandelboekje gelukkig nog op ons ligt te wachten bij de kassa van La Place. In de Boni supermarkt halen we wat koude pasta en na 20 minuten zijn we met de fiets weer op onze camping in Doornspijk.