Etappe 24: Valkenburg - Pietersberg (22 km).  

Woensdag 22 november 2006.  

De laatste etappe! Dat het niet om het einddoel gaat maar om de weg er naar toe (net als in het echte leven) bewijst het einde van het Pieterpad. Een paal met wat tekst erop is alles wat het eindpunt markeert. Je zou er haast voorbij lopen. We hadden hoorngeschal en een groots onthaal verwacht, maar helaas …  voor ons slechts eeuwige roem. Overigens is de start niet veel beter; een piep klein bordje aan de gevel van een café in Pieterburen.

De tocht van vandaag start vanaf het station van Valkenburg. Na 1 kilometer pakken we in Strabeek de draad weer op. Aanvankelijk lopen we langs de Geul. Deze route hebben we al eens eerder gelopen, het Krijtlandpad volgt dezelfde weg. Maar dit duurt niet lang, ons pad slaat af en loopt snel omhoog naar Terblijt op 125 meter hoogte. We passeren oude open mergelgroeves die zichtbare littekens hebben gevormd in het landschap. Het is wel een mooie erfenis. De oudste dateren uit de Romeinse tijd!

Een van de niet doorgezette afgravingen kan ik vereeuwigen op foto. Blijkbaar was de mergel niet goed genoeg om er dieper in door te graven. Weer 3 km verder lopen we door het boerendorp Bemelen en dalen we langzaam af richting Maastricht. We lopen naar het centrum, passeren de Maas en trakteren ons zelf eerst maar eens op een bak koffie. Gesterkt door deze versnapering bereiken we in “no time” het topje van de Pietersberg.

Het is 22 november, 14.50 uur. We hebben op papier 480 km gelopen, in werkelijkheid zullen het er wel wat meer zijn geweest. Het eindpunt vormt een soort brede richel met aan de ene kant een blik in de enorme groeve van de ENCI en de andere kant een ver uitzicht over enkele kleinere dorpjes in Belgisch Limburg.

Met de zon in de rug lopen we langzaam de Pieterberg weer af om in chalet Bergrust een klein feestje te vieren. Na de vlaai volgt een Trappist van de tap en we denken genoeglijk terug aan een mooie tocht, waarin geen dag gelijk geweest is. We hebben ons eigen landje een stuk beter leren kennen en zijn van mening dat je Nederland het best kunt ontdekken met de benenwagen. 

We vinden het jammer dat het verhaaltje uit is, maar …  we hebben de bordjes GR-5 al zien staan!