Dag 21: 20 mei, Grevenmacher-Remich (24 km).

Het lijkt een mooie dag te worden, maar Ina voelt zich niet lekker. Eerst al geslapen met een bobbel in haar rug en zodra we beginnen te lopen begint de maag te krampen. Te snel en te koud water gedronken? We weten het niet, maar het blijft de hele dag doorgaan.

We kopen broodjes bij de benzinepomp tegenover de camping en klimmen door het dorp heen de heuvels omhoog. Op een bankje nemen we ons ontbijt met een wijds uitzicht over de Moezel. Aan het weer zal het vandaag niet liggen. De zon schijnt en de temperatuur loopt op tot maar liefst 25 graden.

De route is erg fraai, met vele uitzichten op de Moezel en op pittoreske dorpjes die tegen de oeverwand vast geplakt lijken. 

 

De rivier kronkelt als een zilveren lint door het glooiende landschap. Hier kunnen we uren naar kijken. Zelfs Ina kan er tussen de krampen door nog van genieten. Als we weer een boot zien, moeten we automatisch aan onze zoon Roel denken, die als matroos werkt op de binnenvaart.

In Wormeldange nemen we een bak koffie en thee.We lopen vandaag niet zo snel, want er valt veel te zien en Remich halen we sowieso wel. In Ehnen stoppen we voor een lunch aan de Moezel.

                                             

Wat toch wel opvalt zijn de harmonieuze dorpjes. Ogenschijnlijk staan alle huizen door elkaar gekwakt, maar het zijn vooral de kleurpaletten van pasteltinten die het één geheel maken. Je ziet ook geen hoogbouw of vinexwijken. Men integreert het nieuwe helemaal in de bestaande bebouwing. Dan doen we toch iets verkeerd in Nederland!

Ook in Remich is er feest en als je de beelden langs de boulevard mag geloven lusten ze er ook wel eentje. We proberen eerst een camping te vinden, volgens het boekje moet er eentje zijn aan de Luxemburgse kant. Na enig zoeken komen we toch via een brug over de Moezel terecht op de Duitse camping "Mosel Dreiländereck". We worden heel vriendelijk ontvangen en kunnen zelf een plekje uitzoeken op het nog lege trekkersveld (met stoelen en een overdekt terrasje). 

                                                           

Na het opzetten van de tent gaat Ina even plat en vermaak ik mij in mijn eentje (voor het eerst) op het terras van het aanpalende restaurant "Mosel Brück". Naast ons zetten 4 fietsers uit Enschede hun tent neer. Zij fietsen van Keulen naar Metz en weer terug in 4 dagen tijd. Het zijn leuke mensen en we wisselen dan ook al snel onze ervaringen uit. Ik zag vanaf het terras al een tijdje een onweersbui naderen en we besluiten daarom in het restaurant te gaan eten. Het eten smaakt uitstekend en ook Ina voelt zich weer wat beter. Als de bui voorbij is kruipen we vroeg onder de wol (22.30 uur).