Dag 20: 19 mei, Wasserbillig-Grevenmacher (12.4 km).

Na een nacht met stromende regen begint de dag mistig, maar gaandeweg lossen mist en laaghangende bewolking weer op en zowaar de zon perst zich tussen de wolken door. Het behoeft geen betoog om te zeggen dat de tent weer nat is ingepakt. Via de Boulangerie gaan we terug naar de Moezel om de route via de tekens te vervolgen. De tekens zeggen dat we de Moezel richting Mertert moeten blijven volgen. Het boekje stamt uit 2006 geeft een andere route aan, meer door het binnenland. Weer die twijfel. We besluiten door te lopen langs de Moezel en in Mertert maar zien hoe we op de kaartroute komen.

Op een bankje aan de rivier nemen we ons ontbijt terwijl wandelaars en joggers voorbijsnellen. Laat ze maar rennen, wij doen het vandaag rustig aan. In Mertert sluit de route weer naadloos aan op het boekje, vast geen toeval geweest. Na alle regen van de laatste dagen is het bospad dat we nu volgen erg glibberig geworden. Vooral bij het afdalen moeten wij goed oppassen. In Manternach pauzeren we even in een bushokje en eten daar een broodje. We zien twee wandelaars met rugzakken het Chinees restaurant tegenover ons binnen gaan en er niet meer uitkomen. Blijkbaar valt daar wat te halen en we hebben wel zin in koffie. Eenmaal binnen begroeten we de andere wandelaars, een Nederlands echtpaar van onze leeftijd. Ook zij lopen de GR-5 maar dan zonder tent, dus van onderdak naar onderdak. We begrijpen dat ook dit een heel avontuur is, want ook bij hen geldt dat niets vanzelf gaat. Zij hebben warempel net als wij 10 weken te besteden, maar kunnen 1 week langer doorlopen. Het eerste gedeelte hebben ze al eerder gelopen, vandaar dat ze nu net zo ver zijn als wij. We zullen hen vast nog wel vaker tegenkomen. 

Vlak voor Grevenmacher stopt een boer met een trekker naast ons op het bospad. We denken dat we een lift krijgen aangeboden, maar niets is minder waar. Weten wij wel dat het jachtseizoen open is en er met scherp wordt geschoten. Nee, dat weten wij niet. We bedanken de man voor de waarschuwing en lopen gewoon weer verder. Wat moet je met zo iets. Dan kan je nergens meer de bossen in. Gelukkig worden we niet neergeschoten en bereiken wij heelhuids het dorp Grevenmacher. 

Overigens komt ook dit gedeelte niet overeen met het boekje, maar dit terzijde. We lopen naar de camping en vinden vlak naast het zwembad, dat nog gesloten is, een mooi plekje. Op camping "De la route du Vin" schijnt de zon weer volop en genieten we eerst van een biertje op het terras. 

Daarna verkennen we het dorp, doen inkopen en terwijl ik de maaltijd bereid, doet Ina snel de was. Na het eten nog douchen en helemaal schoon en fris doen we nog even een ommetje langs de Moezel. Op een bankje zittend kunnen we constateren dat we weer wat in de lift zitten. We hebben de tocht niet onderschat, in tegendeel zelfs, maar hij is gewoon zwaar.