Dag 10: 9 mei, Hohenbusch-Ouren (22 km).

De wekker zoemt weer om 7 uur. Het heeft de hele nacht geregend en deze keer slapen we er heerlijk op. Alles wordt weer nat ingepakt en door het hoge en natte gras langs de N62 (Sankt Vith-Diekirch) lopen we weer terug naar de route. Als we enkele uren later druipend uit een groot bos komen zien we als eerste huis in Burg Reuland het restaurant Burg Hof. In een soort serre ontdoen we ons van het natte spul en nemen we koffie met een Strammer Max. We komen weer helemaal bij terwijl de regen langs de ramen gutst. Bij gebrek aan mooi weer fotografeer ik maar een bloempop, leuk idee voor thuis. Uitgerust lopen we weer verder en het wordt zowaar ook nog droog. Het tempo zit er meteen goed in, maar helaas, op een gegeven moment komen we er achter dat de route niet overeen komt met de kaart.

Alhoewel we de rood-witte stikkers volgen gaan we toch verkeerd. We lopen op een andere GR, dit keer de GR-56. Teruglopen is nog steeds geen optie, dus op de kaart richting de eigen GR. Ina vertrouwt het niet helemaal, maar als het rood-wit weer op een paaltje verschijnt zijn ook deze zorgen weer voorbij. 

De regen spoelt er inmiddels weer over en er is ook een stormachtige wind komen te staan. Het pad is een grote modderpoel geworden en waar al het water vandaan komt is ons een raadsel, maar zelfs bijna op de top stroomt het water ons als een rivier tegemoet. Hier worden wij niet vrolijk van. 

Vlak voor de plaats Ouren (het eindpunt van vandaag) ontmoeten we de 2 jonge mannen weer, die we in Hohenbusch zijn tegen gekomen. Wij horen dat ze Jan-Sjoerd en Peter heten. Zij staan te schuilen in een boshutje en zien er ook tegenop om weer verder te gaan. Het eerst volgende stuk is een open landschap en de regen passeert bijna horizontaal. We wachten zelf nog even als de heren weer vertrekken en nemen dan het besluit om in een ruk door te lopen naar Ouren ongeacht het weer. En dat weer is heftig. Na 5 km staat het water ons tot aan de rand van de schoenen, alles is nat. Het is nog maar 10 graden en we hebben het koud.

We lopen richting de camping, passeren een hotel maar we kunnen de neiging nog net onderdrukken om er naar binnen te gaan. Camping International lijkt compleet uitgestorven, maar vind je dat gek met zulk weer. Als we bijna bij het restaurant annex receptie zijn zwaait de deur open en met een brede grijns op het gezicht heet Jan-Sjoerd ons welkom! De houtkachel brand fel en het is lekker warm. Het is geen probleem als we binnen de natte spullen uitdoen, die van Jan-Sjoerd en Peter hangen er al. Als we horen dat de beide medewandelaars hun tent op gaan zetten vlak voor een trekkershut krijgen we allebei dezelfde ingeving. Eureka, ze hebben hier trekkershutten. 

We warmen ons eerst op aan de houtkachel en drinken daarbij een biertje van de tap. Het leven is weer goed. Terwijl Jan-Sjoerd en Peter hun tent vlak voor ons huisje opzetten hangen wij alle spullen binnen te drogen. Er is een kachel aanwezig en die staat de hele avond in zijn hoogste stand. Wat muziek erbij met RTL-radio. Er zijn opvallend veel Duitse zenders. Met de mobiel kunnen we er al 5 bereiken ondanks dat we in een vrij diep dal zijn beland. Het is wel duidelijk dat we in het Duitse deel van België zijn.

We nemen ons noodrantsoen als maaltijd: rijst met tonijn. Het is niet veel, maar de maag is gevuld. Later gaan we weer terug naar het restaurant en hebben na deze troosteloze dag toch nog een gezellige avond. We kletsen wat bij met de alweer Nederlandse eigenaars en natuurlijk met Jan-Sjoerd en Peter. Morgen nemen we een rustdag. Dan kan alles weer opdrogen en kunnen we de voorraad aanvullen. De batterijen kunnen nu opgeladen worden, maar dat geldt ook voor ons zelf. Even pas op de plaats.