Rheinsteig, 13 mei tot en met 2 juni 2017.

Dinsdag 16-05-2017 

Etappe 4; Linz am Rhein - Rheinbrohl.

Vrij zonnig 26 graden.

Klimmen 750 m, dalen 750 m. Totaal 18.7 km (72.1).

We nemen de trein van kwart voor 9 en staan om 9.15 uur weer in Linz am Rhein. We prefereren de officiële route “zoals het heurt” met entree door de eeuwenoude stadspoort aan de Rijnzijde. Er moet nog zo’n poort aan de bergzijde zijn, maar die komen we niet tegen. Wat grappig is zijn de vele schildjes op de poortmuur die aangeven hoe hoog de Rijn ooit heeft gestaan, aan de achterkant staan de originele tekens. Daar zou je nu toch lering uit moeten trekken, nooit bouwen onder de hoogst bereikte waterstand We hebben dit ook aan de Elbe gezien bij de Malerweg, 

De gele schildjes leiden ons naar het aanknopingspunt op de grote markt van Linz. Weer is het treffend dat dit stadje zo ongeschonden door de tijd is gekomen. Het feit dat hier straat na straat nog schots en scheef gebouwde vakwerkhuizen staan, houdt ook in dat de grote strijd rond Remagen deels aan Linz voorbij is gegaan. Het is nu nog rustig in het dorp, dus zonder storende toeristen (zoals wij zelf). 

We stijgen de stad uit via een steil bospad en komen uit bij de Donatuskapelle boven op de Kaiserberg, een uitzichtpunt over Linz en de Rijn. Ina leest de routebeschrijving hardop voor, er mist iets. We zouden nu ergens een groot kruis moeten zien. Waar we ook heen kijken nergens een kruis, totdat we omhoog kijken, tja we leunen er tegen aan. Het ding is wel 10 meter hoog dus eigenlijk niet over het hoofd te zien, tenzij…

We lopen langs het uit gravel bestaande voetbalveld van het gehucht Wallen, naar Dattenburg. De route loopt om Leubsdorf heen met een mooi uitzicht over de gebouwen en de kerk. Tegelijk laat het boekje zien dat Leubsdorf een fraaie historische kern heeft, ook weer met vele vakwerkhuizen. Lastig om een keuze te maken, we houden de Rheinsteig maar aan. De uitzichten over de Rijn zijn hier weer grandioos. De volgende stop is Arienberg, met een oude kapel. Wat niet direct vanaf de weg te zien is en wat ook niet in het boekje staat is de grote Burch Ariendorf, dat 50 meter naast het pad ligt. Misschien is het omdat het pas in 1840 gebouwd is op fundamenten van een ouder gebouw. Het is nu privé bezit en onderverdeeld in appartementen.

Waar we ook even naar kijken is een denkmal dat de gevallenen uit Ariendorf in de eerste- en tweede Wereldoorlog herdenkt. Er staan veel namen op, vaak met dezelfde achternaam. Zo zal opa zijn gesneuveld in de Frans-Duitse oorlog van 1870, vader in de oorlog 1914-1915 en de zoon tussen 1940-1945. Dat kan zomaar de werkelijkheid zijn. De mannen gaan ten strijde en sneuvelen, de vrouwen blijven in misère achter. 

Dan arriveren we bij het grote Bad Hönningen, dat vastgebouwd is aan Rheinbrohl, het eindpunt van vandaag. Elk hoekje en gaatje is volgebouwd, tot in de verste uithoeken van de omringende dalen. Het eerste wat we tegenkomen is een kasteel, Schloss Arenfels. En precies op dat moment komt er een bankje in beeld dat in de schaduw ligt, met uitzicht op het kasteel dat onder ons ligt. Dit is waar we voor komen, we blijven wel 20 minuten gebiologeerd naar dit stilleven zitten kijken.

Helaas moeten we weer verder en beseffen dat het laatste stuk lastig zal gaan worden. En dat vooral door de toegenomen warmte. De beklimmingen op open velden zijn het zwaarst, helemaal bovenop waait ons meestal wel een verkoelend briesje tegemoet. Langzaam maken we een omtrekkende beweging rond Bad Hönningen, dan weer door verkoelend bos, dan weer door verzengend hete weilanden. We laten het uitstapje naar de Romeinse Limes daarom maar achterwege. Het grote Romeinse Rijk werd destijds begrensd door o.a. de Rijn en de Donau. Het woord Limes betekent in het Latijn “grens”. Bijzonder is ook de beschreven communicatie tussen de torens die steeds op zichtafstand van elkaar stonden opgesteld. Door signalen door te geen met b.v. vlaggen konden op deze manier berichten in hoog tempo vanaf Rome tot de verste uithoeken van het Rijk verzonden worden. Echt verdedigbaar was deze linie niet, het was meer symbolisch om de Germaanse stammen aan te geven aan welke kant ze moesten blijven.

Vlak voor het eindpunt van de etappe buigen we af door het pittoreske Rheinbrohl, om via de gele Rheinsteig schildjes het station te bereiken. We zagen al een trein wegrijden en inderdaad, we moeten nu even 3 kwartier wachten op de volgende. We rijden ongeveer 40 km terug naar Bad Honnef en beseffen daardoor dat we al een heel eind op weg zijn. Morgen zitten we bijna op 1/3 deel.