Rheinsteig, 13 mei tot en met 2 juni 2017.

Zondag 28-05-2017

Etappe 17; Schlangenbad – Wiesbaden Biebrich

Zonnig 32 graden.

Klimmen 250 m, dalen 480 m. Totaal 17.3 km (310.7).

Zaterdag 27 mei nemen we een rustdag, vanwege de hitte en om even bij te komen. Vandaag rijden we met de trein van Lorchhausen naar Eltville. Daarbij nemen we dit keer een retourtje Wiesbaden en dan blijkt dat een tageskarte (9.35 € pp) voordeliger is dan 2 maal een enkele reis. De eerste bus op zondag naar Schlangenbad gaat pas om 9.51 uur, dus we hoeven ons niet te haasten. Dat gaan we sowieso niet doen want het wordt een snikhete dag. Schlangenbad ligt op 320 meter hoogte en heeft de naam niet te danken aan allerlei addergebroed in dit gebied. De uitleg is minder spannend, de vele gezondheidsinstellingen worden gesymboliseerd met een esculaap, het symbool voor de medici.

Om 10.30 beginnen we de wandeling. Er zitten 2 stukken bergopwaarts in en de rest is licht dalend tot aan de Rijn. In Schlangenbad staat alles dus in het teken van de geneeskrachtige bronnen. Dat zie je ook aan het relatief grote aantal hotels, zeker voor zo’n klein dorp. Veel activiteit is er niet en het lijkt er qua onderhoud ook op dat de het kuren toch wel een beetje op zijn retour is. We lopen dwars door een park omlaag naar het begin van het dorp. Via een tunnel bereiken we Georgenborn, waar we vlak langs lopen. Het is een woonwijk die in 1962 is gebouwd in het park van het voormalige Schloss Hohenbuchau.

We lopen verder door de verkoelende bossen en komen na een klim uit bij een vreemde rotsformatie die als een soort van kam door het bos loopt. Later komen we nog een tweede tegen. We lopen er langs en zien op een gegeven moment in het bos vlakbij een parkeerplaats een grote dode boom liggen. Hij lijkt op het plaatje uit het boekje, maar dan zou hij midden op de parkeerplaats moeten staan. Een bordje brengt uitkomst, dit is toch echt de beroemde Monstranzenbaum, echter geveld door de tand des tijds. Misschien om er zeker van te zijn dat-ie echt dood was hebben ze hem ook nog eens doormidden gezaagd.  

Aan deze 200 jaar oude boom zit een hele sage verbonden. Tijdens een vijandelijke aanval begroef de abdis, een monstrans, het kostbaarste bezit van het klooster en plantte er een boompje op. Toen de strijd voorbij was kon ze de plek niet meer terugvinden, ze zocht tot ze er uiteindelijk dood bij neer viel. Volgens de sage kreeg de boom, waar de monstrans onder begraven lag, zelf de vorm van een monstrans met al haar wijd uitstaande takken. Of ze nu de monstrans ook hebben gevonden staat er niet bij.

We dalen af in het dorp Frauenstein, een soort van voorstad van Wiesbaden. Als we door het dorp heen lopen zien we een hoge heuvel. Als we daar maar niet op hoeven! En ja hoor. Het pad gaat steil omhoog richting de top. Die halen we net niet, maar het uitzicht op Frauenstein is wel erg mooi, We vinden een bankje in de schaduw en genieten een tijdje van het uitzicht. Als we verder wandelen, komen we bij een hoge naald met daarop een afbeelding van Goethe. Het schijnt dat Johann Wolfgang von Goethe in Schlangenbad ooit een bad heeft genomen. Het is maar dat je het weet.

We dalen nu verder af door de wijnvelden richting de buitenwijken van Wiesbaden. Het is opvallend dat er hier zoveel kersenbomen staan, bovendien zijn ze ook al bijna rijp! Veel eerder dan bij ons. De binnenstad van Wiesbaden gaan we niet zien want de tocht eindigt in het voorstadje Biebrich. Het is inmiddels heet geworden tussen de druivenranken en langzaam bewegen we ons voort. Elk stukje schaduw wordt gebruikt om even bij te komen en zo ploeteren we verder. Uiteindelijk bereiken we de Rijn waarlangs we richting het eindpunt lopen.

Het pad loopt over een hoge voetgangersbrug om op een tweede landtong uit te komen die verder langs de boulevard loopt. De brug is vooral zo hoog om een jachthaven te kunnen ontsluiten. Er wordt nu ook heel wat af gewaterscooterd en de speedboten vliegen over de rivier. Daar zullen de binnenschippers niet blij mee zijn. Snel uitwijken is voor hen geen optie. We bereiken ons eindpunt, Schloss Biebrich.

De bouw van dit kasteel is begonnen in 1700 door de hertogen van Nassau. Het is telkens weer uitgebreid door nieuwe eigenaren tot de omvang die het nu heeft. Na de tweede wereldoorlog was het voor een deel totaal vernield door bombardementen. Door bemoeienissen van o.a. het Nederlandse huis Oranje Nassau, is toch tot wederopbouw besloten. Hoe ik ook zoek, ik kan geen begin- of eindmarkering vinden, dus het kasteel als geheel wordt het sluitstuk van de Rheinsteig. We lopen door het achter het kasteel liggende park naar het station van Biebrich en aanvaarden de terugreis naar Lorchhausen.