Rheinsteig, 13 mei tot en met 2 juni 2017.

Zondag 21-05-2017 

Etappe 10; Braubach – Kamp Bornhofen

Vrij zonnig 19 graden.

Klimmen 740 m, dalen 840 m. Totaal 17.6 km (176.2).

Terug in de tijd. We zijn inmiddels verhuist van Bad Honnef naar een vakantiewoning in Lorchhausen en hebben etappe 13 inmiddels ook al gelopen. We verblijven 10 dagen in Lorchhausen bij Karin en Hermann Josef Klotz, Am Rebenhang 43 ( klotz.lorchhausen @t-online.de). Een echte aanrader.

De trein brengt ons van Lorchhausen naar Braubach waar we starten met de 10e etappe. De kerkklokken luiden om de kerkgangers op te roepen. We volgen de stickers naar de rand van het dorp en stijgen al snel naar grote hoogte. Aan het gebrom van een zwoegende motor te horen zijn we ook hier niet de enigen. Vier bussen met meest Engelse toeristen zijn ons voorgegaan naar de Marksburg. Druk kwakend begeven ze zich via een lange slingerende oprijlaan naar een grote poort.

De Marksburg, een imposant kasteel dat hoog boven alles uit toornt. Het is het enige Middel-eeuwse kasteel uit de Midden-Rijn regio dat nog helemaal origineel is, vandaar ook al die toeristen. Fraai in de zon, totdat ik een foto wil maken. Gelukkig kan ik ver inzoomen en komt het kasteel nog een keer in beeld met zon. Sowieso is deze etappe erg fotogeniek. We lopen veel door bossen, dal in en dal uit, soms zo ver van de Rijn af dat we alleen de vogels om ons heen nog horen. Maar dan komt steevast weer een uitzichtpunt met net weer een andere invalshoek. En ook niet onbelangrijk, veel bankjes. Er komen na de middag steeds meer wandelaars op ons pad, dus de lege bankjes worden een beetje schaars.

Ook op zondag wordt hier gewoon doorgewerkt op het spoor. Dat vertaalt zich in lange goederentreinen, die aan beide kanten van de Rijn hun baantjes trekken. Het is net een modelspoorbaan vanaf de hoogte waar op wij lopen. Soms zie je de treinen wel rijden, maar hoor je ze niet. Op andere momenten horen we het geluid al ver voor de trein in zicht komt.

In het Dinkelholder Tal komen we een vreemd halve maanvormig bouwsel tegen, waar we aanvankelijk de bedoeling niet van begrijpen. Een nadere inspectie laat zien dat het om een bron gaat. Er siepelt ijzerhoudend water uit een openstaande kraan. De hele plaats is rood van de ijzerafzetting. Het gaat om een zogeheten Sauerbrunnen. Ongetwijfeld goed als toverdrank waar je ijzersterk van kan worden, wij proberen het maar niet uit.

Officieel houdt de etappe op in Filsen, maar we lopen nog even door om van 3 etappes, 2 te maken. We klimmen omhoog met aan de linker hand glooiende akkerlanden, naar rechts soms zeer steile hellingen met meestal fraaie uitzichten. Zoals ook nu met het uitzicht op Boppard. Een grote stad zo te zien, waar veel huizen samengepakt lijken te staan. Ook nu weer die ongeordende aanblik. Alles lijkt door elkaar te staan, in allerlei kleuren en afmetingen. Dat maakt de Rijndorpen en steden zo bijzonder, zowel vanaf boven als vanaf de waterkant.

Als we bij de plaats Kamp-Bornhofen zijn aangekomen dalen we af richting het station. We kunnen met geen mogelijkheid iets van een kaartjesautomaat vinden, behalve een verwijzing dat er hier eentje ontbreekt en het kaartje in de trein gekocht moet worden. Maar ja, dan moet er wel een conducteur komen. We zijn op tijd terug en om 17.00 uur zitten wij op ons eigen terras aan een verkoelend biertje.