Moselsteig  

Etappe 4: Konz - Trier. Inclusief aanloop routes ongeveer 23 km (89 km).
Donderdag 5 september. Hoogteverschil: klimmen en dalen ± 350 meter.
Weer: Meest bewolkt, 19 graden. Matige wind uit het westen.

Om 8.10 uur trekken we de deur van ons appartement dicht en lopen we door de stad Konz naar het begin van de route bij station Mitte. Een kwartier later beginnen we met de officiële etappe. We gaan eerst weer met het viaduct over Konz Haubtbahnhof heen en kijken neer op een oude locomotief, die keurig onder een afdakje voor het station staat. Het gaat om een "Tenderlokomotiven der Baureihe 64 mit Achsfolge 1'C1' ". Zo, dat is voor de liefhebbers. Van de 520 van dit soort stoomlocomotieven zijn er nog 19 over. Dit is er één van.

Eerst een stukje door Konz om daarna naast de spoorbrug de Moezel over te steken. We schampen het dorpje Zewen tijdens een steile klim om daarna over lange bospaden van 136 naar 324 meter omhoog te stijgen. Bij een schuilhut maken we een korte pauze. Daarna stappen we weer door tot het gehucht Herresthal, wat we rechts laten liggen. We zijn nu op het hoogste punt van de route aangekomen, n.l. 383 meter. Wanneer we de snelweg A64 bijna raken, buigt het pad af naar rechts en gaan we richting Trier.

We hadden gerekend op een geleidelijke afdaling, maar na een flinke daling gaat de weg toch weer omhoog. Bij café Morenkopf zitten we weer op 303 meter. Hier hebben we onze kop koffie gepland, maar helaas is het restaurant nog niet open. Op één of andere manier missen we de afslag naar een alternatieve route voor een mooi uitzicht over Trier. We blijven dus door de bossen lopen, met soms diepe afgronden naast ons. Niet gevaarlijk maar als je hier op een of andere manier in valt komt een boom wel hard aan. Via het stadsdeel Pallien komen we op het einde van de etappe van vandaag. Weinig spectaculair, maar altijd beter dan over de drukke zuidoever tussen Konz en Trier.

Morgen gaat de tocht verder over de hoge heuvelkam en loopt aanvankelijk gelijk op met de Eifelsteig. We hebben de schildjes en de borden al zien staan. Maar eerst dalen we af naar de stad Trier met zijn 100.000 inwoners. We passeren de Kaiser Wilhelm Brücke en lopen eerst naar een leuk uitziend restaurant met een aan de Moezel gelegen buitenterras. De koffie smaakt zo heerlijk en de stoelen zitten zo aangenaam dat we nog maar een koffie bestellen. Zo, dat hadden we nog tegoed van gisteren! Na de break lopen we over het fiets/wandelpad langs de Moezel naar de Römerbrücke. De van oorsprong houten brug werd rond de 17e eeuw vervangen door de huidige brug. Qua naam een beetje nep dus zou je zeggen, maar nog altijd rust deze brug op de oorspronkelijke brugpijlers. De brug was destijds onderdeel van de stadswallen uit het jaar 200 na Christus. De vijf pijlers die we zien stammen nog uit de Romeinse tijd. Trier was na Rome de grootste stad in het Romeinse Rijk, dat zegt wel wat. Langs de oever van de rivier zien we een paar merkwaardige gebouwen staan. Het zijn middeleeuwse havenkranen, gebouwd in 1413 en hebben hun functie gehad tot 1910!

Het is de bedoeling om hierna naar de Kaiserthermen te lopen via de Kaizerstrasse die bij de Romeinse brug begint. In de Kaizerstrasse zien we direct rechts een andere opgraving, n.l. de Barbarathermen. We besluiten om daar eerst eens te gaan kijken. Over het hele terrein heen ligt een vrij toegankelijke bezoekersbrug met zeer veel informatie over wat er allemaal te zien valt. Hierdoor ontstaat een bijzonder goed beeld van hoe een 2e -eeuws bad complex er uit heeft gezien. Het is met een oppervlakte van 4 hectare (6 voetbalvelden) het op één na grootste badhuis van het hele Romeins Rijk. Door hout gestookte ovens werd hete lucht door de kelders getransporteerd, waardoor de vloeren en ook het hele gebouw gelijkmatig konden worden verwarmt. Boven de kelders waren de baden, zwembaden en massageruimtes te vinden. De toenmalige bezoekers konden gebruik maken van allerlei mogelijke luxe: van warm-, lauw- en koudwaterbaden. Zeker voor die tijd was dit bijzonder comfortabel. Hier is helaas niet veel meer van overgebleven. We zien slechts de ruïnes van de baden en de ondergrondse kanalen en gangen.

We gaan verder op de Kaizerstrasse en maken een zijsprongetje richting het Rathaus, waar een zogeheten Hochbunker staat. De schuilbunker is gebouwd op het Augustinerhof, vlak naast het stadhuis van Trier. In 1942 startte men met de bouw van deze 38 meter hoge bunker. De bunker had als doel de plaatselijke ambtenaren en burgerbevolking te beschermen tegen geallieerde bombardementen. Het dak heeft een speciale puntige vorm, waaardoor de afgeworpen bommen af zouden ketsen en naast de bunker in de grond konden ontploffen. Vlak naast de toren-vormige bunker staat nog een zogenaamde "Flachbunker". In totaal werden er 7 Hochbunkers gebouwd in de stad Trier.

Van de Kaiserthermen maken we ook nog enkele foto's om daarna via het park van het Keizerlijk paleis naar het 17e -eeuwse paleis zelf te gaan. Hier zien we wel wat meer toeristen. Helaas staat de Constantijn Basiliek compleet in de steigers. Dit originele Romeinse gebouw heeft een lengte van 67 meter, een breedte van 27,2 meter en een hoogte van maar liefst 33 meter en staat ook op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Het heeft de grootste zaal uit de antieke oudheid die bewaard is gebleven.

Twee straten verder bereiken we de Hauptmarkt (Grote Markt) met de Onze-Lieve-Vrouwekerk en de Dom van Trier. De Onze-Lieve-Vrouwekerk is gebouwd in de 13e eeuw. Het is één van de oudste gotische kerken in Duitsland en ze staat ook op de werelderfgoedlijst van Unesco. De St. Peter Dom staat al sinds 1986 op de Werelderfgoedlijst. Het is de oudste bisschoppenkerk van Duitsland. Al in 310 na Christus begonnen de Romeinen met de bouw van deze reusachtige basiliek. Er vonden sindsdien steeds uitbreidingen en restauraties plaats. Beide kerken zijn door gangen met elkaar verbonden evenals het achterliggende klooster met zijn door bogen omringde kloostertuin.

Na heerlijk te hebben gegeten verlaten we de binnenstad door de Porta Nigra. De stadspoorten van de stad Trier werden tussen 186 en 200 na Christus gebouwd van karakteristiek grijs zandsteen. Ze werden zonder cement op elkaar gestapeld en verbonden met loden krammen. Heel wat van deze verbindingsstukken zijn echter verdwenen. In de middeleeuwen werden ze verwijderd en gesmolten en gebruikt voor andere nuttige zaken, metaal was toen zeldzaam en kostbaar. Bij de Romeinen werd de Porta Nigra gebruikt voor militaire doeleinden. Daarom zijn er alleen op de hogere verdiepingen vensters te zien. Natuurlijk zijn er in de loop der jaren wat aanpassingen gedaan en zijn er wat ruimtes bijgekomen. De Porta Nigra gaf toegang tot het noordelijke deel van de Romeinse stad.

We kopen op het Haubtbahnhof 2 kaartjes naar Hbf Konz (2.90 € pp) en vertrekken om 19.01 uur. Slechts 10 minuten later zijn we weer in Konz en 15 minuten later in ons appartement.