Moselsteig  

De Moselsteig is een langeafstandswandeling die in 2014 als Qualitätsweg is geopend, dit naast de al 100 jaar bestaande Moselhöhenweg. Dat pad loopt hoofdzakelijk door de bossen en hoog boven de rivier, terwijl de nieuwe Moselsteig ook door de wijngaarden en door of vlak langs dorpjes, kapelletjes, kastelen en ruïnes heen loopt. De Moezel ontspringt bij de Col de Bussang in Frankrijk op 715 meter hoogte in de Vogezen. De rivier is 544 kilometer lang en bereikt bij de Deutsche Eck het laagste niveau, n.l. 59 meter hoogte. Bij het 3-landenpunt (Schengen) komt de Moezel vanuit Frankrijk Duitsland binnen. De eerste 35.7 km verlopen als een grensrivier tussen Luxemburg en Duitsland. De Moezel is bevaarbaar vanaf het Franse Neuves-Maisons, maar dat kan alleen met behulp van 29 stuw/sluizen. De 2 grootste Duitse steden aan de Moezel, Trier en Koblenz, liggen hemelsbreed ongeveer 100 km uit elkaar. Via de weg is dat 200 km en lopend doen we er 300 km over. We hebben 3 keer een Ferienwohnung gehuurd in resp. Konz, Mülheim en Klotten (bij Cochem). De eerste 100 en de laatste 200 km kunnen goed met de trein gedaan worden. Het tussenstuk wordt gedekt door enkele buslijnen. Het is wel zaak om de vertrek- en aankomst tijden van bus en trein te bestuderen, vooral in het weekend zijn er soms minder vervoersmogelijkheden.

Etappe 1: Perl - Palzem. Inclusief aanloop routes ongeveer 27 km.
Maandag 2 september 2019. Hoogteverschil: ± 390 meter.
Weer: zonnig met een paar stapelwolken, 23 graden. Weinig wind uit het noordoosten.

We zijn de eerste week neergestreken in Konz. Daar hebben we bij de familie Feid, de Ferienwohnung "Casa Horife" gehuurd. Zeker een aanrader. Na wat opstartproblemen, lopen we in 15 minuten van het appartement naar station Konz-Mitte. Hierbij passeren we eerst het Haubtbahnhof, waar we met een viaduct overheen gaan. Dit station komt bij latere etappes in beeld als we richting Trier reizen. Na even uitzoeken hoe de kaartjesautomaat werkt staan we ieder met een kaartje van 10 € in de hand op het perron. De trein arriveert precies op tijd en na ruim een half uur zijn we in Perl. Dit station ligt vlak aan de Moezel met aan de overkant het Luxemburgse dorp Schengen. Hier is in 1985 het Verdrag van Schengen ondertekent wat een overeenkomst inhield tussen een aantal Europese landen om het vrije verkeer van personen mogelijk te maken. Iets verder naar het westen ligt midden in de rivier een denkbeeldig 3-landenpunt, waar Duitsland, Luxemburg en Frankijk aan elkaar grenzen.

Het kost door enigszins tegenstrijdige borden wat moeite om de juiste weg naar het centrum van Perl te vinden. Uiteindelijk brengt de kaart uit het boekje redding en op een gegeven moment zien we ook de bruine "Zuweg" stikkers. We passeren een uitspanning waar op een terras koffie wordt geschonken. Onder het (mijn) motto van "er komt straks vast nog wel wat" gaan we verder. Dat was een foute keuze, de rest van de dag hebben we het met het meegenomen water moeten doen. Het centrum van Perl ligt ongeveer 1 kilometer van het station en is behoorlijk stijgend. Daarbij komt het mooie weer er ook nog bij kijken. De lucht is strakblauw en de temperatuur loopt al rap naar de 20 graden.

We lopen eerst naar de ingang van de tuin van het Paleis van Nell om te kijken naar een fraaie waterpartij met kleurige bloembedden. We passeren de Quirinuskapel (1712) geflankeerd door een kleine bron. Daarna lopen we via de Apacher Strasse en de Strasse zum Hammelsberg naar een bos waar we even later het officiële beginpunt van de wandeling vinden. We vleien ons op een paar ligbanken en kijken uit over de Moezel met links voor ons Frankrijk en rechts Luxemburg.

De wandeling gaat meteen steil een bos in en onze beenspieren worden ook direct op de proef gesteld. We zien een grenspaal staan met de F aan onze kant en beseffen dat we een paar meter in Frankrijk lopen. We kunnen nu ook tegen de familie zeggen dat we o.a. in Frankrijk op vakantie zijn geweest. Boven aan de beklimming met regelmatig een blik op de Moezel arriveren we bij een grote schuilhut. Daar kan je wel met 20 man inzitten als het plots slecht weer gaat worden. De tocht gaat verder door uitgestrekte bossen, licht glooiend en lekker koel onder de bladeren. De temperatuur zal uiteindelijk oplopen tot ongeveer 23 graden, prima wandelweer.

Als we bij een andere schuilhut aankomen, bereiken we ook het hoogste punt van vandaag, n.l. 378 meter. Na de Bundesstrasse 407 overgestoken te zijn, daalt het pad en staan we plots voor de enorme pilaren van een brug waar de Autobahn A8 over heen loopt. Die zagen we helemaal niet aankomen, heel bijzonder. We gaan op zoek naar een bankje om wat te kunnen eten. Het valt ons op dat er ontzettend veel bankjes en picknicktafels langs de route staan, daar mag men in Nederland wel eens een voorbeeld aan nemen. Het eerste bankje wordt afgekeurd, dat staat pal in de zon. Als we een paar honderd meter verder zijn in het gehucht Wochern vinden we op een kruising onder de bomen enkele mooie bankjes. Op een manshoge poster worden we welkom geheten door een afvaardiging van lokale brandweer mannen en vrouwen. Dit wordt onze eerste stop, helaas dus zonder koffie.

We gaan uitgerust weer verder en lopen daarbij door bossen en weilanden. Hierbij schampen we de plaats Tettingen. De tocht is nu weinig spannend meer te noemen en na enige tijd begint de afdaling naar Palzem, het einddoel van vandaag. Hier komen we voor het eerst in de uitgestrekte wijngaarden en dat zal zeker niet de laatste keer zijn. De meeste druiven zijn wit, maar soms hangen er ook rode druiventrossen tussen. Het zal nog wel een paar weken duren voor ze echt rijp zijn. We moeten ongeveer 20 minuten wachten tot er een trein komt en even later zijn we voor 6 € pp weer in Konz. Voor we terug gaan naar het appartement pakken we eerst een terrasje op het marktplein vlak voor het Rathaus. Met een ruisende fontein op de achtergrond en een nog steeds warme zon is dit echt genieten. We kijken alweer uit naar de volgende etappe.