Dag 60: 28 juni, Gite Vandoncourt-St. Hyppolyte (28 km).

We hebben allebei goed geslapen, maar zijn blij dat we deze Gite snel kunnen verlaten. Het heeft vannacht weer flink geregend, het is echter droog als we de wandeling hervatten. De broodjes uit de marché nuttigen we in onze inmiddels favoriete rustplek, n.l. een bushokje. De beklimming direct achter Vandoncourt is gelijk alweer glibberig en nat. Toch is het geen onplezierig tochtje, door de grote variatie valt er veel te zien onderweg. We staan even stil bij een grillige rotsformatie die een natuurlijke brug heeft gevormd. Er loopt ook een pad overheen overigens zonder enige afscherming, maar dat is alleen voor waaghalzen. Wij even niet. 

Het weer heeft zich gaande weg hersteld, lekker om te wandelen. Als we langs het hotel "Papeterie" lopen is de horeca nog gesloten. Volgens de bordjes is het alleen tussen de middag en 's avonds open (Midi/Soir). Jammer want voorlopig komt er niets meer. Wel kunnen we even zitten op het lege terras en doen we ons tegoed aan een stokbrood met kaas. We lopen nu langs de Zwitserse grens en er zitten verraderlijke steile stukken tussen. Zonder onze wandelstokken zouden we er nu nog staan. De grens wordt gemarkeerd met talloze paaltjes van verschillende leeftijd. De ene kant het Zwitserse kruis, op de andere kant franse tekst.

Het vergezicht is niet echt spectaculair, maar zo nu en dan zitten er heel mooie plekjes tussen. Het plaatje van een verstilde oude boerderij zou zo een schilderij kunnen opleveren. In Villars-lès-Blamont zitten we een tijdje op een bankje midden in het dorp. We kijken naar de dorpsrituelen. De postbode komt een praatje met ons maken, maar dat gaat helaas niet zo gemakkelijk. Ons Frans blijft toch een probleem in deze situaties. Het dorp heeft ook verschillende fonteinen. Enkele zijn gerestaureerd maar we weten alweer niet of we dit water kunnen drinken. 

Vlak voor Chamesol zien we een gammel hutje staan dat tot onze verbazing een voormalig douanierkantoor blijkt te zijn. Om onduidelijke redenen heeft men het laten staan, het zou nu zelfs zonde zijn als men het alsnog ging slopen. In Chamesol is het restaurant nog op de valreep open (15.45 u). Men had ons kunnen wegsturen, maar nee we krijgen een grote kop koffie, de eerste in 2 dagen!

Na een vrij horizontaal en open terrein dalen we door bossen af naar St. Hippolyte. Dat is de tweede Hippolyte want in de Elzas zijn we er ook al een tegengekomen. Ergens halverwege de afdaling stappen we over een gat in de grond dat een bron blijkt te zijn (zie filmpje!). In het centrum van het dorp is de GR-5 omgelegd. Ook op de camping hangt een uitgebreide beschrijving van de nieuwe route. De GR-5 loopt nu langs de camping, voor die tijd niet! Bij navraag heeft de campingeigenaar geen idee waarom de route is verlegd. 

De motivatie op het papier is dat het traject van Hippolyte naar Fessevillers te druk is geworden met wandel- en fietspaden. De oude route is er ook nog dus we kunnen kiezen. We spelen het spel mee en kiezen morgen voor de nieuwe route. Op de kaart maakt het niet zo veel uit. Na ons opgefrist te hebben lopen we terug naar het centrum van Hippolyte. We vinden dat we na 28 kilometer op een relatief zwaar parcours wel een etentje verdient hebben. Er is hier in ieder geval genoeg keuze aan restaurants. Vlak bij de brug in het gelijknamige restaurant St. Hippolyte dineren we met een uitzicht over een snel stromende rivier, de Doubs. De stemming is nu weer goed, we zijn weer helemaal de oude.