Etappe 7: Sleen - Gramsbergen (33 km).  

Woensdag 31 mei 2006.  

Er zitten 3 weken tussen de laatste etappe en het weer oppakken van de wandeldraad in Sleen.

Het weer is drastisch omgeslagen, het is nu bewolkt en overdag amper 10 graden. Bovendien staat er een koude wind maar dat is allemaal geen reden om de tocht uit te stellen.

Om half 5 zwaaien we Roel uit die naar zijn boot vertrekt en zelf zitten we al vroeg in de trein van 7.15 uur richting Groningen. In Assen missen we een bus die we nooit hadden kunnen halen. Heel vreemd om een aansluitende bus 3 minuten voor de aankomst tijd van de trein te laten vertrekken. De eerst volgende bus komt pas na een uur! Maar ja, we zijn hier op het platteland van Drenthe dus eigen regels en eigen wetten?

De etappe staat op het Internet beschreven als dodelijk saai en kan beter worden overgeslagen. Het vele voorjaarsgroen echter verveelt ons helemaal niet. Er valt veel te zien zoals het uitbundige fluitenkruid en allerlei soorten gekleurde grassen. 

Halverwege de dag zitten we met een dilemma. We hebben al 20 km afgelegd, het tempo ligt hoog. De eerst volgende camping ligt iets voorbij Gramsbergen dat is nog meer dan 10 km. Echter het is niet zo verstandig om de eerste dag zoveel te lopen. Nemen we een Bed&Breakfast? De gedachte om direct in de eerste etappe al te capituleren en de weg van de minste weerstand te nemen schrikt ons af. We lopen dus door. 

Vlak na Gramsbergen 2 km voor het einddoel wil het niet meer. Mijn spieren zeggen bekijk het maar en doen geen stap meer verder. Ik kan het niet begrijpen dat ik de controle over het lichaam kwijt ben en we zitten een tijdje aan een verlaten picnicktafel in de ijskoude wind.

We moeten toch verder, maar hoe? Ina tovert een paracetamol uit de tas en dit blijkt een gouden greep te zijn. Na 15 minuten loop ik weer als een kieviet, weliswaar eentje van tachtig maar afijn er zit weer beweging in. Na aankomst op de minicamping “de Kleine Weide” in Anerveen gaat de snel gefabriceerde chicken-tonight met rijst er prima in. Ronald belt ons nog met de belofte, dat het warmer weer zal worden. Het is te koud om buiten de tent te zitten dus om 21.30 uur liggen we al vroeg plat. Maar daar zijn we dan ook wel aan toe. Ook de wijn is koud.