Etappe 21: Roermond - Echt (25 km).  

Zondag 19 november 2006.  

Het regent pijpenstelen. We draaien ons nog maar eens lekker om. Na het ontbijt rijden we met de auto naar Echt en pakken de trein naar Roermond. Om half 12 zijn we weer aan de wandel. 

Vlak voordat we de stad uit lopen komen we onverwacht op een enorme gedenkplaats. Het blijkt een monument te zijn voor al diegenen die na WO-II zijn gesneuveld voor volk en vaderland. De meeste in Indonesië, maar ook tijdens vredesmissies zoals die in Korea, Libanon en Bosnië. Het ziet er indrukwekkend uit, vooral ook omdat zelfs de namen van de meest recente gesneuvelden uit Afghanistan en Irak al in steen zijn uitgebeiteld!

Direct buiten Roermand stuiten we op de aanleg van een nieuwe snelweg. We kunnen er nu nog langs maar we filosoferen dat het niet lang meer zal duren of het Pieterpad moet worden omgelegd, maar dat is niet onze zorg. Het eerste dorp dat we vandaag aandoen is Sint Odiliënberg. Een fraaie entree langs Priorij Thabor met abdijkerk gelegen op een heuveltje.

De volgende uren lopen door uitgestrekte bossen. Soms moet de paraplu even op, maar vaker is het droog. Overal om ons heen zijn er kleuren en dat geeft zelfs in een nat bos genoeg afleiding. Na 13 km is het tijd voor koffie. In de plaats Montfort zijn er meerdere gelegenheden. Bij de eerste komt de (sigaretten) rook al door de voordeur, dus die laten we links liggen. We twijfelen bij de volgende maar de trek in koffie overwint. 

Zodra we binnen komen kijken 10 paar ogen ons aan als of we van een andere planeet komen. Het blijkt de stamkroeg van de lokale schuttersvereniging St. Urbanus te zijn. We worden er net niet weer uitgegooid. Naar vlaai durven we niet te vragen. Na 22 km bereiken we wederom een dorp waar we nog nooit van hebben gehoord, dit keer heet het Pey. Het begint alweer te schemeren en rond 17.00 uur staan we weer bij de auto in Echt.