Etappe 11: Nijverdal - Laren  (28 km).  

Zondag 4 juni 2006 (1^e Pinksterdag).  

We hebben goed geslapen ondanks een waar concert van zware snurkers om ons heen. Soms blijft het gesnurk uit en dan denk je (hoop je) dat betreffende persoon is overleden, maar als even later de haringen haast uit de grond trillen weet je dat dat niet het geval is. Om 7.00 uur staan we op en nemen een warme douche. 

Al om 8.30 uur staan we bepakt en bezakt in het winkeltje van de camping en kapen daar het brood weg dat voor de vaste gasten bedoeld is. Na een paar kilometer zijn we weer terug op de Grote Koningsbelt en nuttigen we de net gekochte warme croissantjes met als decor een eeuwen oud heidelandschap. Als we op de Holterberg zijn voelt het ijskoud aan. Het is de combinatie van de hoogte waarop wij lopen (75 m) en een harde wind want het is volgens de thermometer toch al 14 graden. Het lopen gaat evenwel gesmeerd en de kilometers vliegen voorbij. 

We lopen de Holterberg in een lekker tempo naar beneden totdat er ineens een doorgaande weg verschijnt die niet op de kaart staat. We zitten fout. Wij zijn zelfs van de kaart afgelopen! Het kost heel wat denkwerk om te bepalen waar we zijn en hoe we het Pieterpad weer terug moeten vinden want dezelfde weg terug lopen staat niet in ons woordenboek. Al met al lopen we 2 kilometer om en komen we toch uit op de plaats waar we verkeerd zijn gegaan. De belangrijkste les is dat als er na het oversteken van een weg geen markeringen meer staan je niet klakkeloos moet doorlopen, maar eerst kijken of er toch niet een afslag is gemist (wat nu dus het geval was). 

Na enige tijd bereiken we Holten. Tegenover het station vinden we een ultieme plek om even in het zonnetje uit te rusten. De koffie met appelgebak en slagroom smaken beter dan ooit. Met enige gepaste tegenzin komen we uiteindelijk weer in beweging. De verdere wandeling loopt vandaag langs kaarsrechte paden en wegen, aanvankelijk door bossen, later ook door landerijen. Er is geen kip te zien. 

We stoppen even voor een middagdutje in de nu warme voorjaarszon. Dit gaan we vaker doen, we staan toch niet op tijd en weten ook niet waar we ’s avonds terecht zullen komen. Het maakt niet uit! We voelen ons steeds meer een stel zwervers. 

Na 28 km zijn we in Laren en vinden een plek op de lokale camping. We worden rondgeleid door een man met een hondje, hij wijst ons een plaats aan op de rand van de camping met een mooi uitzicht op de ver gelegen bosrand. Later blijkt de man naast ons te staan en speelt hij de rol van campinggast. Schijn bedriegt al weer. De twee eigenaressen zijn elders bezig en hij neemt ongevraagd de honneurs waar. 

We vinden dat we vandaag wel een etentje hebben verdiend, tenslotte is het Pinksteren. Na een terrasje in de ondergaande zon duiken we hotel-restaurant Witkamp in. Een gouden greep en zeker een aanrader: Boerenkarbonade.