Dag 3: 2 mei, Visé-Wegimont (26,4 km).

We staan weer bijtijds om op (7 uur). We hebben niet zo goed geslapen, Ina nog het minst. Het gazon blijkt een knollenveld te zijn met harde bulten en dat ligt niet echt lekker. We staan amper bij de bushalte of de bus komt er al aan. Ik wapper met een 20 € biljet maar die mag de blonde chauffeuse niet wisselen. Probleempje want ik kom 30 cent tekort om bij het eindpunt te komen. Gelukkig mogen we met wat schouderophalen en gezucht toch mee.  Om 9.25 uur zitten we in de trein naar Visé en 35 minuten later lopen we het centrum van de stad in. We ontbijten in een croissanterie en kopen op de markt een lunch bestaande uit suikerbroodjes en sinaasappels. 

De tocht van vandaag is verrassend fraai. Zeker ook omdat we toch in een groot industrie gebied zijn, maar de GR zigzagt er onopvallend tussendoor. 

In de buitenwijken van Visé raken we in verwarring als er duidelijk een rood/wit kruis op een paal staat dat aangeeft dat we hier niet verder moeten gaan. We hebben de keus: negeren of markeringen volgen die niet overeen komen met de richting in het boekje, de twijfel overheerst.

Misschien is de route verlegd? Toch een ander pad? We zien in het boekje dat we ook het Pelgrimspad (LAW-7) met rood/witte markering kruisen. Na enige tijd worden de markeringen schaars en als er weer iets opduikt blijken we op de route naar Santiago de Compostella te lopen. Teruglopen is geen optie, dus we snijden een stuk af en vinden al snel met de kaart in de hand ons eigen pad weer terug.

Vlak voor Micheroux zien we in de verte toch echt een vulkaan! Maar als we dichterbij komen zien we het tastbaar bewijs dat we in de Belgische steenkool gebieden zijn. Mijnbouw is er haast niet meer maar de slakkenbergen domineren nu wel het overigens vrij vlakke landschap. In Micheroux aangekomen vullen we onze voorraden aan in de lokale super. De volgende stop is alweer de camping in Wegimont. 

Daar wacht een onaangename verassing want de kantine is dicht! En dat betekent: geen bier!!! Als de nood echter hoog is wordt de mens creatief. Misschien is het zwembad aan het andere eind van het park wel open! Even later zitten we toch heerlijk in het zonnetje aan een glas bier. Na het eten van een heerlijke pan macaroni speciaal lopen we nog een rondje over het Domein. 

Het is een voormalig landgoed dat de eigenaars hebben geschonken aan de gemeente Luik, echter op voorwaarde dat het geheel een recreatieve bestemming zou krijgen. Later drinken we weer ons wijntje aan de grote vijver tot de zon helemaal onder is.